Model plastikowy do sklejania w skali 1:72, polskiego samolotu myśliwskiego PZL/IAR P.11F w wersji z nartami produkcji Szomańskiego, z okresu II wojny światowej.

Zawartość:
- model do sklejania PZL/IAR P.11F,
- elementy fototrawione,
- kalkomania.

Historia:
P.11F był trzecią (po P.11c i P.7a) najliczniejszą wersją w długiej linii myśliwców PZL, opartą na koncepcji skrzydła mewa inż. Zygmunta Puławskiego. Jego historia zaczyna się jesienią 1934 roku, kiedy to po opracowaniu nowej, znacznie zmodyfikowanej wersji myśliwca P.11, fabryka PZL rozpoczęła starania o pozyskanie zagranicznych klientów na samolot. Pierwszym krokiem była prezentacja piątego prototypu P.11 (P.11/V) na Paris Air Show w listopadzie i grudniu 1934 roku. Rumunia, która wcześniej zakupiła od PZL 50 samolotów w wersji P.11B, zdecydowała się na zakup licencji na produkcję najnowszego wariantu, który miał powstać w Industria Aeronautică Română (IAR) w Braszowie. Zamówienie zostało złożone na początku 1935 roku - fabryka PZL miała dostarczyć dokumentację, kompletny prototyp oraz zestawy prefabrykatów i części zamiennych stanowiących odpowiednik 10 płatowców. Transakcja przeciągnęła się jednak z powodu licznych przeszkód politycznych i finansowych. Ostatecznie wspomniany prototyp (P.11/V z silnikiem zmienionym na IAR 9K) przekazano stronie rumuńskiej dopiero na początku 1936 roku. Produkcja, uruchomiona przy wsparciu polskich inżynierów, rozpoczęła się pod koniec 1936 roku i opierała się częściowo na produktach wytwarzanych w Polsce - najbardziej charakterystycznymi są śmigła Szomańskiego i opony Stomil. W porównaniu z P.11c wersja rumuńska różniła się silnikiem i osłonami (IAR 9K o mocy 600 KM), śmigłem, uzbrojeniem (4x 7,92 mm FN Browning Modèle 1932, które ze względu na swoją szybkostrzelność wykonano z P.11F najlepiej uzbrojoną wersję P.11), celowniki, rumuńskie przyrządy lotnicze i inne mniejsze detale wyposażenia. Rozpoczęcie produkcji całkowicie metalowego P.11F z częściowo półskorupowym kadłubem stanowiło istotną zmianę technologiczną dla fabryki IAR, która do tej pory produkowała jedynie płatowce o konstrukcji mieszanej z kadłubami kratownicowymi. Nowo nabyte doświadczenie z konstrukcjami całkowicie metalowymi okazało się bezcenne dla rumuńskiego przemysłu lotniczego i ostatecznie opłaciło się kilka lat później podczas budowy najsłynniejszego rumuńskiego samolotu - IAR 80. W wyniku wspomnianych opóźnień pierwsze myśliwce P.11F zostały wprowadzone do jednostek pierwszej linii rumuńskiego lotnictwa dopiero w lipcu 1937 roku. P.11F były gotowe do obrony rumuńskiego nieba w czasie kryzysów 1940 r. (kiedy Związek Radziecki okupował Besarabię w czerwcu i między lipcem a wrześniem podczas sporu z Węgrami o Transylwanię), inwazji na Jugosławię w kwietniu 1941 r. i wreszcie brał czynny udział w Operacja Barbarossa - wykonywanie głównie misji szturmowych. Następnie zostały wycofane z frontu wschodniego i przeniesione do rumuńskich jednostek obrony przeciwlotniczej i szkoleniowej. Ostatecznie ostatnie jednostki w szkołach zakończyły swoją służbę w 1948 roku. Oprócz jednego prototypu zbudowanego w fabryce PZL, w latach 1936-1938 w fabryce IAR w Braszowie (numery 51-145) wyprodukowano 95 maszyn. Niestety do dziś nie zachował się żaden myśliwiec P.11F.

Wymiary:
opakowanie: 30,5 x 20,5 x 5cm.